Bij een Mana offer ritueel zal de deelnemer de lever, het hart of de hersenen (naargelang de kleur van mana) consumeren van een overledene.  Zoals de regels vermelden kan men dit uiteraard slechts 1 maal per lijk doen en kan men niet meer mana krijgen dan het maximum aantal mana dat je personage heeft.  We gaan ons nu een beetje toespitsen over hoe dit uitgespeeld dient te worden, daar foutief gebruik van deze vaardigheid de balans (en het spelplezier van je medespelers) kan verstoren.

Eerst en vooral zal uiteraard het gewenste orgaan verwijderd dienen te worden uit het lichaam van de overledene. Als je een hart wilt uitsnijden moet je beseffen dat dit orgaan zich goed beschermd bevindt achter het sterke borstbeen. Je zal dan zeker wat kracht mogen zetten om daar door te geraken.  Ook de hersenen worden beschermd door een schedel waar je eerst nog moet door geraken. De lever daarentegen zit achter de onderste ribben. Een aandachtige lezer zal dus al onmiddellijk doorhebben dat je dit niet op 2 seconden tijd doet. Besef ook dat dit een bloederig gebeuren is, en dat tere zieltjes hier misschien niet tegen bestendig zijn. Een bebloed hart uit iemands lichaam halen is helemaal iets anders dan in de plaatselijke groothandel een runderhart te kopen die je daarna met wat uitjes en patatjes kan eten

Eens de deelnemer het gewenste orgaan heeft bemachtigd komt pas het zware werk namelijk het orgaan consumeren. Het eten van een rauw (menselijk?) orgaan kan men uiteraard niet vergelijken met het naar binnenspelen van een hamburger uit je favoriete hamburgertent.  Een hart is taai, moeilijk te kauwen en smaakt (naar wat we veronderstellen 🙂 ) afschuwelijk.   Als voorbeeld verwijzen we jullie graag naar de reeks “Game of Thrones ” waar in seizoen 1 Daenarys een paardenhart moet consumeren.  Dit was een hele uitdaging en test voor haar waar ze net in slaagde. We hebben hier deze scene voor jullie nog eens opgezocht:

We gaan er dan ook van uit dat het uitspelen van een Mana Offer ritueel minstens 5 minuten in beslag moet nemen. We willen de spelers er ook attent op maken dat enkel wezens die mana hebben, en de bovenvernoemde organen hebben, in aanmerking komen voor een mana offer ritueel.  Een zombie heeft misschien nog een lever maar heeft geen mana dus is geen geschikte donor.  Een magisch slijmmonster (als dit al zou bestaan) heeft misschien wel mana maar geen organen dus zijn ook geen geschikte donors.  Hou er rekening mee dat het consumeren van rauwe organen consequenties kan hebben.

In een vorige post hadden we het over wat een goede figurant maakt. Deze keer spelen we dieper in over hoe je je rol kan neerzetten.

Als figurant sta je altijd voor een uitdaging. Je moet namelijk (1) een personage realistisch neerzetten en (2) ook zorgen dat je op gepaste manier informatie in het spel brengt.
Dit is niet altijd even gemakkelijk. Kanonnenvlees spelen vereist niet al te veel van een figurant (buiten veilig vechten en de nodige uitdaging vormen voor de spelers).
Aan de andere kant zal een magiër die veel kennis heeft en een deel moet overbrengen, veel meer inspanning vereisen van de figurant.
Met deze blogpost hopen we een aantal tips te kunnen geven, die (beginnende) figuranten kunnen helpen om hun rol goed neer te zetten.

Ken de wereld

Het inleven van een figurant in zijn/haar rol start, in mijn ogen, altijd bij het kennen van de wereld.
Het is namelijk uitermate belangrijk dat je de basis wereld informatie kent en dus niet vanalles gaat verzinnen, want dat zou heel wat in de war kunnen sturen.

Lees dus altijd zeker wat de huidige wereld situatie is (hint: er zitten heel veel demonen in ’t noorden en ze komen dichterbij 😀 ) en wees niet bang om extra vragen te stellen als iets niet duidelijk is.

Leer je personage kennen

Lees de informatie die spelleiding je bezorgt over je personage. Er wordt altijd wat extra fluff voorzien zodat je basis vragen kan beantwoorden zoals:

• Hoe heet je?
• Van waar kom je?
• Waarom ben je hier?
• Hoe kan jij ons helpen?
• Waarom zouden we naar u moeten luisteren?

Meestal zal je personage briefing ook informatie bevatten van hoe je je personage zou kunnen spelen. Speel je high-profile (en kan je dus heel luid zijn), of ben je eerder schuchter of low-profile.
Allemaal zaken die met een reden in je personage briefing zijn gezet.

Hoe speel je je rol uit?

Eens je alle nodige informatie kent, en je weet hoe je je personage kan spelen, is het natuurlijk nog het uitspelen zelf.
Je hebt nu al die geruchten, maar hoe breng je die onopvallend naar de spelers?

Wel hier kan soms een buddy-systeem helpen.

Meestal kan je wel een mede-figurant meenemen in je rol, en dan samen informatie in het spel brengen.
Zo kunnen jullie samen op pad gaan en onderwijl praten over het gerucht dat je moet verspreiden. Hierdoor kunnen spelers die je passeren, informatie opvangen en je misschien extra vragen stellen.
Een andere manier is in de herberg gaan zitten en aan de toog (waar spelers aan staan) of aan een tafel (naast spelers), je gerucht bespreken. Ook hier kunnen de spelers dan flarden opvangen en alzo de geruchten ontvangen.

Maak ook gebruik van emoties. Heb je net geprobeerd iemand te beroven en werd je betrapt, begin dan direct luidop, op je knieën te smeken voor vergiffenis, Je hebt een gezin dat je moet onderhouden, men heeft je verplicht, … Soms verrassend hoe dat een verschil kan uitmaken. Zeker als je dan ook nog extra informatie kan meegeven in zo’n situatie toon je aan spelers, dat het zinniger is om je in leven te houden, dan je te vermoorden.

Alle vereisten die nodig zijn om een goede figurant te zijn vloeien voornamelijk voort uit sportiviteit en een goede ingesteldheid.
Opdagen met een goede ingesteldheid is daar al zeer belangrijk in. Als je in het spelkot (of erger het spelterrein) over buitenspelse zaken zit te zeuren (m.a.w. “buitenspel” zijn), dan breng je het spelplezier van anderen naar beneden.
De essentie van sportiviteit is om het spelplezier van anderen even hard te waarderen als jouw eigen spelplezier. Is er toch een probleem raadpleeg dan de spelleiding.
Een goede ingesteldheid betekent ook in je rol blijven (m.a.w. “binnenspel” blijven) op het spelterrein. Niets is zo frustrerend voor een speler, als figuranten en/of andere spelers die buitenspel praten. Ook al zie je nergens een speler blijf dan binnenspel praten want je weet nooit wie er stiekem in de bosjes je aan het afluisteren is.

Als figurant ben je niet aanwezig om te “winnen”. Als je (een gevecht of conflict) “wint”, dan is dat prima, maar als je emotioneel erop gebrand bent om te winnen dan is dit een probleem. We begrijpen dat het soms niet leuk is om voor de honderdste keer neer te gaan maar probeer te denken als een entertainer. Wanneer de spelers een goed gevecht hebben gehad, een uitdaging hebben overwonnen of een zalig rollenspel moment hebben gehad dan is DAT jouw overwinning. Als figurant heb je dan het spel beter gemaakt voor andere deelnemers en dat is hetgeen waar spelers nadien over praten. Uiteraard wil dit niet zeggen dat de spelers over alles moeten walsen, de perfecte uitdaging vinden is hier de kunst in. Ook raden we figuranten aan om de blog gevechten op manticore te raadplegen.

Schep buitenspel niet op over je prestaties en onthul geen plot geheimen. Ben je erin geslaagd om de spelers op te lichten, te verslaan in een gevecht of dergelijke dan is dat mooi meegenomen maar confronteer de spelers er niet constant mee. Binnenspel mag dit uiteraard (maar let op de gevolgen 🙂 ), buitenspel niet. Hebben de spelers een belangrijke aanwijzing over het hoofd gezien dan zal je hen hier niet over aanspreken. Misschien vinden ze later nog een mogelijkheid om deze te ontdekken, zonder dat jij als figurant hen buitenspel er op attent maakt. We zijn er ons van bewust dat – vaak uit opwinding – figuranten over hun ervaringen willen spreken maar besef dan dat spelers vaak minder kennis hebben over het plot en dat je zo hun spelplezier kan schaden.

Vertrouw er op dat spelers hun vaardigheden beter kennen dan dat jij ze kent. Incasseren ze echter meer slagen dan je voor mogelijk houdt dan mag je dit aankaarten bij de spelleiding. Onder geen beding zal je de speler hier zelf over aanspreken. In tegenstelling tot de vorige 2 cyclussen zullen figuranten de personagekaarten van spelers niet meer invullen of controleren. Dit behoort niet meer tot hun takenpakket. Hou er ook rekening mee dat spelers soms magische voorwerpen of krachten hebben die buiten de normale regels van het spel kunnen vallen (b.v. immuun voor niet-magische schade).

Debriefing is belangrijk. Laat de spelleiding weten (dit kan schriftelijk op het evenement zelf) wat je personage heeft bekokstooft. Dit is cruciaal voor de continuïteit van het spel en de spelleiding zal je hier zeker dankbaar voor zijn. Aarzel ook niet om de spelleiding te raadplegen als je vragen of opmerkingen hebt.

In het kort, de rol van een figurant bestaat er in om van de speler een held (of anti-held) te maken. Het is dankzij figuranten dat de wereld tot leven komt en dat er dus helden kunnen zijn.
En ja, soms moet je hiervoor 100 keer voor sterven. Maar de speler zal je eeuwig roemen als hij of zij, zijn/haar heldendaad verteld in een volle herberg.

Gevechten, of het nu een duel is of een ware veldslag tussen twee legers, vormen een belangrijk onderdeel van menige Larp evenement. Vaak merken we op evenementen dat mensen de zogenaamde “tik-techniek” hanteren waarbij ze hun tegenstander een korte, kleine tik op diens hand of pols toebrengen wanneer deze wil uithalen. Ook de trommel-techniek, waar deelnemers tegen een snel tempo op elkaar inhakken, is iets wat we spijtig genoeg regelmatig opmerken. Op Manticore doen we er alles aan om dit te vermijden, want zeg nu zelf dat dit niet een leuke en heroïsche manier is om te strijden. We hameren er bij onze figuranten uiteraard op om op een realistische en heroïsche manier te vechten, en hopen dat ook de spelers hier op een positieve manier op gaan reageren.

Hoe gaat dit in zijn werk?

Hou rekening met het feit dat een latex wapen veel lichter weegt dan een echt wapen. Een Kuldar met een zware twee-hander zal meer tijd nodig hebben om met zijn wapen uit te halen dan de avonturier uit Ked’Andir die een degen hanteert. Maak realistische bewegingen met je armen wanneer je uithaalt met je wapen en vermijdt vanuit de pols te werken. Als iedereen hier al rekening mee houdt dan staan we al een heel stuk verder. Grote wapens zijn ook angstaanjagend, daar wil je zeker niet door geraakt worden. Denk tijdens een gevecht realistisch en niet in levenspunten.

De volgende tip is door de adrenaline in grote gevechten soms moeilijker te volgen maar is zeker geschikt voor kleinere schermutselingen en duels:

• Geef elkaar tijd.
• Cirkel bijvoorbeeld rond je tegenstander
• hak één of twee keer op hem in en ga dan terug achteruit.

Gevechten duren dan langer en zo creëer je meer roleplay-mogelijkheden. Wanneer je jouw tegenstander raakt geef hem of haar dan één à twee seconden de tijd om verwondingen deftig uit te spelen alvorens terug op hem of haar in te hakken. Als iedereen hier werk van maakt zullen de gevechten mooier en heroïscher worden wat ook het spelplezier zal bevorderen.

We hopen in de toekomst een kort filmpje te posten waar dit aspect nog aanbod zal komen.

In lang vervlogen tijden was de keuze voor Larp kostuums heel klein. Je had hier en daar een winkel (meestal in het buitenland) waar je wat larp kledij kon kopen, maar dat was meestal niet goedkoop.

Dus we kochten dan meestal enkel de bovenste laag van een kostuum en alles eronder was ‘modern’ maar neutraal van kleur.
Dus zo had iemand van adel een mooie mantel, met daaronder een mooi hemd, en daaronder een zwarte (of witte!) t-shirt (al dan niet met zichtbare print van een metal band).
Ook onder dat mooie hemd vonden we gemakkelijk een zwarte jeans broek (alhoewel sommigen het aandurfden om met blauwe jeans rond te lopen). Het idee was toen dat je enkel naar de eerste laag moest kijken en ook niet te veel aandacht moest besteden van wat er als broek of rok werd gedragen.

Met verloop van tijd kwamen er gelukkig meer en meer larp winkels (vooral vanuit Duitsland) en ging de prijs van de meeste basis zaken fors naar beneden. Hierdoor werd het meer en meer betaalbaar om je outfit volledig in stijl te brengen.
Dit laat ons toe om je outfit in lagen aan te brengen.

Zelf probeer ik alles wat zichtbaar is van m’n outfit er goed te laten uitzien. Meestal start dit met een ondertunica of onderhemd. Hierboven doe ik dan meestal het hemd/tuniek dat heel zichtbaar is. Onderaan heb ik een stoffen broek (geen jeans) die dan in passende laarzen steken. Het geheel werk ik af met een mantel, sjaaltje, juwelen, hoed en dergelijke.

Hieronder een aantal voorbeelden van dezelfde ‘look’, maar al dan niet met verschillende lagen. Ik laat het aan jullie over om te oordelen welke outfit er het meest ‘af’ uitziet 🙂

Minimum aan basis outfit dat je onder je kostuum kan dragen

Basis met larp kostuum

Ondertunica in plaats van t-shirt

Larpkostuum met ondertunica i.p.v. t-shirt

Nu is de standaard broek vervangen door bijpassende larp broek.

Voorgaande maar nu aangevuld met larp laarzen

Aangevuld met riem en schede om zwaard weg te steken

Wolvenvacht om het geheel af te werken

Afwerking met mantel

Of afwerking met zowel mantel als wolvenvacht

Een bijkomend voordeel van werken in lagen, is ook dat je bij warm weer altijd een laag kan uitdoen. Dat terwijl je kostuum er nog steeds visueel goed zal blijven uit zien.

Dit denken van lagen is echter geen verplichting voor Manticore, maar het zou wel mooi zijn moest iedereen dit in zijn/haar achterhoofd houden bij het samenstellen van zijn/haar outfit.