Naam Stadstaat: Maer-Ulur
Symbool: Gekruiste botten met een vlam erboven
Locatie in Mythandir: Het uiterste zuiden
Rassen: Mens
Voornaamste aanbeden goden: De Woeste Heer (Mechnar), de andere goden worden in mindere mate aanbeden
Taal: Gemeenschapstaal met een licht zuiders accent
Monetair systeem: Ruilhandel en in beperkte mate munten
Geschiedenis van Maer-Ulur
Nadat Mythandir verwoest werd in de laatste Ragnarok zagen de bewoners van het zuidelijk gelegen continent de hemel oplichten in een verwoestend vuur. Dit vuur hield aan voor een vol jaar en wat zij zagen was het effect van de spreuk die de avonturiers losgelaten hadden om de Ragnarok finaal te beëindigen. De Sjamanen zagen hier een teken in van de Woeste heer, en ze riepen op tot onderzoek naar het waarom van dit teken. Ze wierpen botten en onder invloed van gegiste dranken en allerlei kruiden probeerden ze dit Omen te verklaren. Uiteindelijk was er een algemene interpretatie ingegeven door de hoofdsjamanen van Sultan Mbwano-mbuto: Mechnar riep zijn volk op om naar deze nieuwe plaats te trekken. Er werden enkele grote expedities opgezet, maar velen keerden nooit terug.
Slechts na 150 jaar, onder het bewind van Sultan Mbwano-mbuto VI kwamen enkelen terug met verhalen van een maagdelijke wereld, die erg leek op de huidige. Een grote kolonisatiedelegatie werd samengesteld, en het zijn de afstammelingen van deze kolonisten die nu in Maer-ulur wonen. De Daergon zijn altijd een mysterieus volk geweest die hun geheimen zelden deelden met anderen. Een kleine 20 jaar geleden besloot het land om alle banden met bevriende naties te breken en werden diplomatieke betrekkingen stopgezet. Diplomaten werden het land uitgezet en handelaars mochten vanaf heden enkel nog handel drijven aan de grenzen van het land.
Maer-Ulur
Maer-ulur is een grote staat gelegen achter het duistergebergte in het zuiden van Mythandir, gesticht door een menselijke factie die zich Daergon noemt. Slechts weinigen weten wie deze Daergon zijn of waar ze vandaan komen, doch niemand kan hun bestaan en aanwezigheid op Mythandir betwisten of ontkennen. Het weinige dat over hen geweten is, bestaat vooral uit verhalen van enkele handelslieden en reizigers die jaren geleden de grensprovincie Knymbwula hebben mogen betreden of uit gesprekken met Daergon avonturiers die op Mythandir rondreizen. Sinds een twintigtal jaar worden er geen vreemdelingen toegelaten binnen Maer-Ulur en de Daergon houden hun lippen dicht over de redenen hiervan. Deze houding wekte oorspronkelijk argwaan bij Marksgraaf maar de laatste jaren is deze houding verminderd daar ze geen hinder of vijandigheid merken van hun zuidelijke buur.
Volgens deze verhalen zijn de Daergon een eervol volk dat leeft volgens een ingewikkeld systeem van onderling respect, kasten, rangen en standen. Hoe het exact ineenzit heeft geen enkel buitenstaander tot hiertoe ooit begrepen en de Daergon zelf tonen weinig interesse in verdere uitleg. Een tweede ding dat onmiddellijk opvalt is de gelijkwaardigheid, al dan niet meerwaardigheid van vrouwen. In zowat alle beroepen zijn beider geslachten vertegenwoordigd zonder onderscheid, en ook in het leger zijn ze met grote aantallen vertegenwoordigd. Men vermoedt dat dit te wijten is aan het feit dat Daergon krijgers zich meer toeleggen op snelheid en wendbaarheid dan fysieke kracht. Een ander merkwaardig feit is dat er zowat nergens gebruik word gemaakt van bogen of andere afstandswapens behalve occasioneel voor de jacht.
Daergon leven vooral in kleinere dorpen verspreid over de bergen en savannes. Daar de Daergon zich niet uitspreken over de situatie in hun land is het voor buitenstaanders echt gissen wat er gaande is. Er wordt gefluisterd dat een Sultan de absolute macht heeft in Maer-Ulur en in zijn taken wordt bijgestaan door de Musheera, een raad van Sjamanen, en de provinciestamhoofden of Mukhtars. Absolute zekerheid hier is er niet maar geschriften die meer dan 2 decennia oud zijn lijken deze geruchten te bevestigen.
Kledingsstijl
Hun kledingstijl bestaan vooral uit praktische, comfortabele kledij en huiden in bruine tinten. Sjamaans kleden zich vaak in gewaden om hun pad en rang duidelijk te maken, doch tijdens informele gelegenheden prefereren ze vaak de meer praktische kledij van de gewone burger. Hun kledij bevat zowat altijd de kleur van de magie die ze beoefenen. Daergon krijgers dragen vooral lederpantsers, en vechten voornamelijk met vechtsperen, machetten en scimitars. De meer ervaren krijgers gebruiken ook ronde of ovalen schilden gemaakt van dierenhuid of hout. Enige uitzonderingen op die regels zijn de avonturiers in het buitenland. Daergon hebben ook gezichtsmarkeringen die hun plaats binnen de maatschappij aangeeft, dit symboliek hierachter is en blijft een mysterie voor éénieder die geen Daergon is.