Kozakstan

Naam Stadstaat: Kozakstan
Symbool: Vijfpuntige ster
Locatie in Mythandir: Westen tussen Ked’Andir en Krimsin
Gesticht: 981 N.R.
Rassen: Mens, Half-Ork, Lycantropen, Ork
Voornaamste aanbeden goden: Borkon, Ursus, Kalinka en Baba Yaga
Taal: Oude taal vermengd met Russische woorden
Monetair systeem: Ruilhandel

De geschiedenis van Kozakstan (tot en met het Tweede Era)

Van oudsher is bekend dat de Tsaarse dynastie, de Mykosevars, er een bloedige geschiedenis op nahield. Met ijzeren hand regeerden zij over Krimsin. Het land zelf was opgedeeld in verschillende republieken. Eén daarvan is Krakow. Daar bevindt zich de Zwarte Steppe, die voor het grootste deel bestaat uit onvruchtbare zoutvelden en die ten Noorden van de Lege Zee en het Krakow gebergte begint. Dit is de bakermat van de Kozakken. Krimsin was erom bekend dat het een thuishaven was voor weerbeesten. Het is ook algemeen geweten dat er een soort ongeschreven wet is, tussen de bevolking en de weercreaturen. De schepsels houden zich gedeisd en de bevolking ontketend geen jacht. Deze vreedzame vorm van samenleven werkte en was voordelig voor beide partijen. Weerbeesten uit naburige landen kwamen daarom ook naar deze veilige plek. In ruil beschermen zij dan ook de grenzen van Krimsin.

300 jaar geleden moest dit volk vluchten uit Krakow, vanwege een plaag: De Kurgan. Dit is een Nomadisch volk, dat zich verplaatst zodra alle bronnen uitgeput zijn in hun huidige verblijfplaats. Om aan geld te geraken leenden ze zich uit als huurlingen. Eens ze op een nieuwe plaats waren aankomen, plunderden en vermoorden ze de lokale bevolking. De meest gruwelijke verhalen worden hen toegeschreven. Zo zouden ze kinderen in een put met hongerige honden werpen voor amusement. De Kurgan en de Kozakski zijn eigenlijk 1 volk. Hun scheiding werd teweeggebracht door een godenkwestie. Het verhaal gaat dat hun god Borkon zijn vrouw Baba Yaga opzijgeschoven heeft voor een nieuwe vrouw genaamd Kalinka. Deze nieuwe vrouw Kalinka staat voor de eeuwige wijsheid en beredenering. De Kozakski vertrouwden op hun god Borkon en heden ten dage is het zelfs zo dat zij zijn voorbeeld volgen. Binnen de Kozakski cultuur is het namelijk zo dat men trouwt uit wijsheid en niet uit liefde of passie. Huwelijken bij de Kozakski worden goedgekeurd door de gemeenschap, meestal de Attaman.

Een deel van het volk echter, nu de Kurgan, vonden dit een verraad van Borkon tegenover Baba Yaga. Zij besloten om Borkon niet meer te volgen en hem te verloochenen, al zo werden zij de Kurgan en begon de haat tussen beide nieuwe volkeren. De Krakowse vluchtelingen verplaatsten zich zuidwaarts, waar ze, in de vruchtbare valleien van de rivieren Goerski, Meral en Dawolski, woongemeenschappen stichtten om zich er bezig te houden met het verbouwen van tarwe en het fokken van vee. Hier leven ze aan de grens van hun oude land en de republiek van de Kolochski. Deze zagen hun gronden ingepalmd worden door de Kozakken en probeerden hen van hun landen te verjagen. De vele conflicten die hieruit voorkwamen, schiepen een diepe haat tussen de twee etnische groepen die tot vandaag nog steeds voortleeft. Gevangen in hun nieuwe land, tussen de Kurgan uit het Noorden en de Kolochen uit het Zuiden, deden de Kozakken waar ze goed in waren. Ze gebruikten hun arbeidersvaardigheden en bouwden een muur aan de grenzen van het conflictgebied. Erg effectief want door deze ingreep konden de kozakken hun woongemeenschappen verder uitbreiden, zonder invallen van hun vijanden. Deze oude kozakkengroepen hadden land in gemeenschappelijk eigendom. Ze werden geregeerd door een soort dorpsvergadering onder leiding van gekozen dorpsoudsten, die Ataman werden genoemd. De leider van een regio genoot grote prestige en had tijdens een oorlog de autoriteit van een militaire leider en in vredestijd die van een regeringsambtenaar.

Tot ongenoegen van de Kozakken, leek de Tsaar zich niet te storen aan de Kurgan. Hierdoor, én door de legendarische koppigheid en trots van de Krakowse pioniers, braken ze alle banden met hun verleden en erkennen ze niet langer de absolute macht van de Tsaar. Ze staan vanaf nu aan bekend als Kozakski, wat zoveel betekent als “vrij man” of “avonturier”. De kozakken koesteren hun vrijheidstradities en komen daardoor in conflict met de Tsaar. Hun symbool wordt een vijfpuntige ster, wat staat voor arbeid en opstand. Het geloof in de God Borkon – de creator, wordt versterkt. Oude waarden worden herwerkt tot een nieuw systeem. De groep is belangrijker dan het individu, maar de groep zorgt voor het individu. In de volgende jaren worden aanvallen van de gevreesde Kurgan, van barbaren uit de gebergten en zelfs van een leger van de Tsaar zelf succesvol afgeslagen.

De Kozakski inspireerden mensen in Krakow om de wil van de Tsaar niet zomaar te nemen voor wat hij is, en hier en daar braken opstanden uit. Deze worden meestal snel neergeslagen door de Tsaar, maar dit maakte de Kozaksi een doorn in het oog voor de Mykosevars. Respectievelijk 150 en 110 jaar geleden startten de kozakken zelf, met hulp van boeren, twee grote opstanden. Deze 2 opstanden worden leden van Tsarendynastie zelfs fataal. Ongeveer 150 jaar geleden slaagde een menigte erin om door te breken in het Keizerlijke paleis, en vermoorden ze 2 van de Mykosevars. Wraak was snel en hard, 40000 mensen worden geëxecuteerd. Kozakken worden vogelvrij verklaard. 110 jaar geleden, tijdens de trouw van Tanya Mykosevar, de derde dochter van de Tsaar, vond dan weer een goed georganiseerde aanslag plaats. Tanya overleefde niet…Wraak bleef uit, het antwoord van de Tsaar was dat de Kozakken een eigen vrijstaat krijgen. Kozakstan is een feit. In ruil voor deze geste, kon de Tsaar rekenen op de hulp van de Kozakken, als er in naburige landen onrust heerste. Deels door hun goede reputatie bij de lokale bevolking, en deels door hun efficiëntie, waren de Kozakken een handige bondgenoot voor de Tsaar. Verdere opstanden bleven uit. In latere jaren gebruikten de tsaren de kozakken als grenspatrouilles en als speciale militaire politie-eenheid voor het de kop indrukken van interne onrust. Successen van de kozakkenlegers zijn bekend uit de oorlogen. De Tsaristische regering gebruikte ook kozakkentroepen om de Kolokse revolutie van neer te slaan. Een kleine eeuw geleden zwierven de eerste Kozakken over de steppen, uit het land van de Tsaar. De directe aanleiding hiervoor was, de felle toename van aanvallen van weerbeesten. Ondanks de oude regelingen die getroffen waren tussen de lycantropen en de mensen.. In 1027 N.R werd het Rijk opnieuw herenigd met de vroegere Noordelijke Provincieën. De Tsaar verwordt tot Regent van heel Ked’Andir.

Wat er gebeurde op het einde van het Tweede Era

Het was in 1034 N.R. dat na jarenlange onderdrukking de bevolking van Krimsin in opstand kwam tegen de adel die alles bezat en de bevolking dom hield. Tsaar Mykosevar trad hardhandig op tegen de opstandelingen en hele dorpen werden uitgemoord om een voorbeeld te stellen. Ondanks het feit dat in den beginne de opstand vlug neergeslagen leek te worden, keerde het tij toen meer en meer burgers naar de wapens grepen en deze stiekem bevoorraad werden door Kozakstan. Ked’Andir daarentegen zag dit alles als een interne aangelegenheid en hield zich neutraal in het hele gebeuren. De situatie werd zo penibel voor de Tsaar dat hij in de winter van 1035 N.R. genoodzaakt zag zijn Winterpaleis in de toenmalige hoofdstad Krimsklin te ontvluchten. De overwinning was duurbetaald, vele dorpen en steden waren vernietigd en zelfs het prachtige Winterpaleis ging in de vlammen op, maar dit belette de bevolking niet om de overwinning te vieren. Kozakstan, die sympathiseerde met de opstandelingen, besloot om alle mogelijke middelen in te zetten om Krimsin terug op te bouwen. Ook vanuit Ked’Andir werd er voornamelijk geïnvesteerd in de heropbouw van een plaatselijke havenstad door de Renzetti, een half-elven familie die nauwe banden heeft met de Lombardi’s uit Santiago. Enkel verdwijningen en onverklaarbare moorden en –moordpogingen zorgden er echter voor dat de Keizerin van Ked’Andir de Renzetti familie terugfloot om diplomatieke conflicten het hoofd te bieden en om een oorlog tussen Ked’Andir en de noordelijke provincies te vermijden. Een gebeurtenis die veel kwaad bloed zette bij de Renzetti en zelfs nu nog steeds voor enig animositeit zorgt tussen de familie en Krimsin/Kozakken.

Wat volgde waren decennia van vrede voor Kozakstan. Handel – waaronder in Koskenkorva (wodka met 38 procent alcohol, uit tarwe gestookt) – floreerde met de zuidelijke landen en de verhalen dat er zich iets beroerde in het verre noorden werden afgehandeld als ouwe-wijvenpraat. Hier kwam echter bruusk een verandering in toen rond 1084 N.R vanuit de Zwarte Steppe een invasie kwam van verscheidene goblin-stammen die hun krachten gebundeld hadden en de grenzen bedreigden. De furiositeit en doorzetting van de slecht getrainde en gewapende goblins verborg de wanhoop en angst die de horde met zich meedroeg. Ook de Orkengemeenschap die gekend staan als de Urdunni binnen Kozakstan vochten ondanks wederzijds wantrouwen zij aan zij met de Kozakken tegen de goblins. Uiteindelijk werd er na iets meer dan een anderhalf jaar een belangrijke overwinning geboekt, waardoor de ééndracht binnen de goblins verstoord raakte en de meute hun slagkracht verloor. Wat men toen niet kon vermoeden was het feit dat de goblins massaal op de vlucht waren geslagen voor een leger van demonen dat zich in het noorden van de Zwarte Steppe, dicht tegen de grens met Wolfsgarth aan het vormen was. De jaren die volgden begonnen de grenzen steeds vaker en vaker belaagd te worden, maar geen enkele dreiging evenaarde die van in 1084 N.R. Ook zochten meer en meer inwoners van Wolfgarth hun toevlucht tot Kozakstan om de oorlog met de demonen die er woedde te ontvluchten.

Het was op nieuwjaarsdag van 1096 N.R. dat zich een catastrofe voordeed in Krimsklin. Na meer dan 60 jaar verlost te zijn van de Mykosevar dictatuur werd de stad opgeschrikt door een magische explosie waardoor de stad en een deel van de omliggende gronden gedurende enkele dagen en nachten baadden in een oranje gloed. Zij die zich in het getroffen gebied bevonden werden niet alleen misselijk maar kregen ook af te rekenen met haarverlies, bloedingen en infecties met vaak de dood tot gevolg. Degenen die wisten te overleven waren vaak misvormd en gaven deze misvormingen door aan hun nageslacht en prominente leden van de nieuwe adel werden hierdoor getroffen. Een tweede gelijkaardig tafereel speelde zich enkele maanden later af in de grootste havenstad van Krimsin. Een derde keer volgde net op de grens met Kozakstan en algemene paniek brak uit. Onderzoek leidde naar een cultus van demonenaanbidders, die een vierde aanslag aan het voorbereiden waren om zo chaos te zaaien tot hun Meesters zouden aankomen. De waanzin die de cultus veroorzaakte was zo immens dat Krimsin niet bij machte was om de invasie het hoofd te bieden die in 1097 N.R. plaatsvond. De legioenen van de demonenkeizer Moth overspoelden via het Krakowgeberge Krimsin. Ook de Kurgan kregen het zwaar te verduren en probeerden wanhopig via vlotten en kleine bootjes het vaste land van hun aartsrivalen Kozakstan te bereiken in de hoop om doorgang te verkrijgen. Vele vluchtelingen werden terug op zee gejaagd en enkel zij die op hun eer beloofden Baba Yaga af te zweren, en een meerwaarde konden zijn voor de Kozakken werden toegelaten. Terwijl de legioenen van Moth dood en verderf zaaiden binnen de restanten van Krimsin was er nu een gigantische volksverhuizing aan de gang. Niet alleen de Kurgan probeerden via Kozakstan in veiligheid te geraken maar ook inwoners van Krimsin dat bijna volledig in handen van de demonen was, waren op de vlucht geslagen. Vanuit de Zwarte Steppe trokken Orken en goblins massaal weg, op de vlucht voor totale annihilatie of een slavenbestaan. Meermaals werd er slag geleverd tussen de Kozakken die hun grenzen verdedigden tegen de demonen en de Orken die op de vlucht geslagen waren. Een spoedbijeenkomst tussen gezanten uit Ked’Andir, Marksgraaf en Kozakstan zorgde ervoor dat er besloten werd om overleg te plegen met de Orken- en goblin stammen die op de vlucht geslagen waren voor de legioenen. Na moeizame gesprekken worden de stammen onder het waakzame oog toegelaten binnen de grenzen van de 3 landen die de gesprekken hebben geleid. De legioenen van Moth zijn nu dicht bij de grenzen van Kozakstan en hebben de verdediging al enkele keren getest. Zal Kozakstan de demonische legioenen het hoofd kunnen bieden, of zal ook deze natie ten ondergaan in de chaos van Moth?

Gemeenschap

De Kozakken zijn robuust, opgewekt, vlijtig, onderdanig aan de autoriteiten (eens ze ze accepteren), moedig, gastvrij (ze beschouwden het als een schande om voor eten en drinken betaling te accepteren), onvermoeid en intelligent. Aan hun wetten, gewoonten en leefwijze herken je het oude Krimsin. Vanwege een harde levensstijl, zijn muziek en dans erg belangrijk voor hen. Deze vorm van ontspanning is bij de Kozakken erg uitbundig en leidt dikwijls tot bachianale uitspattingen. Elke Kozak kan een avond vullen met dans en muziek. Ze kunnen dan ook bijna allen minstens een instrument bespelen. De wapens, die Kozakken gebruiken in de strijd, zijn ook altijd instrumenten van hun arbeid. Zoals daar zijn: Hamers, sikkels, zeisen, dorsvlegels, bijlen, etc. Andere, belangrijke symboliek is de ster van Ursus, de sikkelmaan van Kozakstan en het kruis van Krimsin. Deze sieren steeds de banier van de Kozakken. Een donker purper/bordeaux achtergrond en een geel/oranje kleur voor de symbolen zelf.

De Drievuldigheid zelf staaft ook de functie van de Kozakken:

• Het kruis van Krimskrin: Het staatssymbool van het land waar de Kozakken vandaan komen. Het symboliseert de onderdrukking door de Mykosevars. Om dit onrecht nooit te vergeten, dragen de Kozakken dit steeds mee op hun vlag. Het wordt tevens geassocieerd met de krijgers.
• De ster van Ursus: De felste ster aan de hemel. Deze staat in het sterrenbeeld Ursus. Al reeds mensenheugenis wordt tot Ursus gewend om raad. Ursus wordt ook aangeroepen om de jagers te beschermen en te gidsen tijdens de jacht. Het symbool van de priesters.
• De halve maan van Kozakstan: Toen de Kozakken voor het eerst in het huidige Kozakstan aankwamen, heeft de maan een volle maand half gestaan. De sikkelvormige maan had grote invloed op de weerbeesten die hier verbleven. Ze bleven mak en maakten plaats voor de Kozakken. Vanwege de haast Magische eigenschappen, wordt dit symbool met de magiërs geassocieerd.

De belangrijkste eenheid van de Kozakken is de ‘Stanitsa’, het dorp. De Kozakken leven daar in een commune, met een vergadering van alle huishoudens (bij kleinere dorpen) en van gekozen mannen (in grotere dorpen) als orgaan. Ook kiezen de Kozakken hun leiders, de ‘Atamannen’, die op hun beurt hun vertrouwelingen of ‘voiskavye’ kiezen. (Kozakstan heeft geen centraal gezag). De Kozakken hebben een hekel aan beperkingen en weigeren te vechten voor hen die proberen de Kozakken te controleren. De Kozakken zijn robuust, opgewekt, vlijtig, onderdanig aan de autoriteiten (eens ze ze accepteren), moedig, gastvrij (ze Beschouwen het als een schande om voor eten en drinken betaling te accepteren), onvermoeid en intelligent. Aan hun wetten, gewoonten en leefwijze herken je het oude Krimsklin.

Geloof

BORKON: De God Borkon vormt het geloofsbeeld van de Kozakken. Hij is een gespierde man met snor en/of baard. Borkon is de creator van alles. Het was ook hij die zijn priesters het geheime recept van Wodka,de enige echte godendrank, heeft toevertrouwd. Hij wordt soms vergist, door westerlingen, voor hun heidense God Borkonfax. Als het bliksemt, wil dat zeggen dat Borkon aan het werk is, dat hij creëert.

URSUS: Ursus is de grote beer die de jacht symboliseert. Uitzonderlijk kan je hem tegenkomen in de besneeuwde wouden. Veelal wordt hij door heidenen vergeleken met hun God Mechnar. Als het sneeuwt, betekent dat dat Ursus dichtbij is, dit voorspelt een zeer uitdagende jacht. Groot wild is op komst!

BABA YAGA: Baba Yaga is de mensenetende Godin. Haar mond zou zich uitstrekken van de aarde tot de poort van Goulag, de hel. Ze woonde in een huis dat op kippenpoten stond, achter een omheining vanmenselijke beenderen. Ze verplaatste zich vliegend in een ijzeren ketel. Te vergelijken met de Heidense Godin Medista. Baba Yaga wordt vooral aanbeden door Kurgan en Krimsin. Kozakken die Baba Yaga aanhangen worden vaak verstoten of opgejaagd.

KALINKA: Deze nieuwe vrouw van Borkon is gekend als Kalinka en staat voor de eeuwige wijsheid en beredenering. Te vergelijken met de heidense godin Kalida