Ontwaken
Weegschaal
1023 N.R. Jaar van het Kristal
Lan'ked deed een oproep aan alle volkeren en rassen op Mythandir om hem
bij te staan in een Raad. Doch voor hij zelf aanwezig kon zijn werd Lan'Ked
lafhartig vermoord door middel van een gifpijl. Ook de gastheer van het domein, Graaf
Adelbrecht Comaf-Aqué, bleek zo zijn problemen te hebben. Veel
is hierover niet duidelijk, een vloek zou op zijn bloedlijn hebben
gelegen die nog afstamde van zijn overgrootvader, een befaamd ontdekkingsreiziger
die verafgelegen continenten bezocht. De Graaf doodde zijn ganse gezin
in een vlaag van razernij op de vooravond van de Raad en diende afgemaakt
te worden door zijn eigen gasten alvorens hij nog meer onschuldigen mee de dood insleurde. Sommige gasten kregen daarop ook last van oncontroleerbare woedeaanvallen en gingen mekaar te lijf, doch de schade bleef beperkt.
De
gezanten vonden zich in ongemakkelijk gezelschap en onderlinge ruzies
bleven niet lang uit. Even leek het dat de Raad op een fiasco zou uitdraaien
doch een Ridder van de Zwarte Kraai, tevens belast met het onderzoek op
de moord op Lan'Ked, stelde zich op als moderator. Moeizame onderhandelingen
en grensgeschillen volgden elkaar op, maar ook vruchtbare handelsovereenkomsten
werden afgesloten. Hoofdpunten op de agenda bleken de herverdeling van de Deemstervallei, een geschilpunt tussen Kuldar, Nieuw-Kyosata en de Elfen, en de ontginning van het Duystergebergte door Kuldar, Daergon en Marksgraaf. Ked'Andir, Krimsin en Wolfgarth bleven immer twisten om de noordelijke provincies.
De uitkomst van de Raad werd uiteindelijk overgemaakt
aan de Keizerin per boodschapper, zij zal haar onbetwistbaar oordeel vellen
hierover.
Nadat de Raad een feit was en de resultaten overgebracht werden naar Ked'Ari, dook een nieuwe en tevens verdoken partij op die een deel van het continent voor zich opeiste: het gehate Cabal Macabre, het volk van de Kloof. Hoe deze onnatuurlijke wezens hun Kloof verlieten blijft nog onduidelijk, doch de gezanten bevonden zich al vlug in een hachelijke situatie. Sommigen verkozen een verdrag te tekenen, zij het onder dwang, anderen weigerden. Een hels gevecht brak los in de lokale herberg en slechts het vertrek van de drieste Cabalist die de ondode krijgsmacht aanvoerde bespaarde velen een verschrikkelijk lot. Voor Ivar Anthirsson betekende dit de dood toen hij weigerde onder dwang te tekenen. Hij stierf als een ware held voor zijn volk, de Wolfgarth, en werd gecremeerd met de laatste riten van Borconfax door de aanwezige Kozakken. Alle volkeren toonden hun respect voor de dappere gezant.
Het is meer dan duidelijk geworden dat Mythandir's toekomst moeilijk en onzeker zal zijn, doch dat Haar lot in de handen van haar kinderen ligt.