Krimsin
Lokatie: Noordwesten van Mythandir
Naam belangrijkste stad: Krimsklin
Rassen: Mens, Half-orc en Lycantropen
Voornaamste aanbeden godin: Baba Yaga
Taal: Gemeenschapstaal/Oude Taal
Krimsin is een verlaten, uitgestrekt land dat immer in mist en mysteries gesluierd lijkt. De zomers zijn aangenaam warm, de winters bitter koud. Hoofdstad is het eeuwenoude Krimsklin, opgetrokken op de ruïnes van een verlaten stad waar volgens de oude legendes de Kozakken en Kurgan hun gezamelijke oorsprong zouden vinden. Waarom ze verwoest werd en beide volkeren verwerden tot nomadische barbaren is nergens terug te vinden. Het volk van Krimsin wijt dit aan de wraak van Baba Yaga, hun Moedergodin, dat de bewoners van de stad opsplitste in twee vijandige stammen.
Het land is opgedeeld in zeven provincies, elk bestuurd door één adellijke familie, en dit als sinds de kolonisatie van het land, toen Krimsin nog toebehoorde aan Ked'Andir, de kolonie van Ked'Ari. Toenmalig Generaal Mykosevar, dienaar van de Keizerin scheurde zich af van het moederland met een verschrikkelijke oorlog tot gevolg, een gewapend treffen dat heden bekend staat als de Zwarte Oorlog. Waarom de Generaal dit deed weet nog steeds niemand.
Sindsdien heerst Tsaar Mykosevar vanuit het Winterpaleis in zijn hoofdstad met ijzeren vuist over de voormalige noordelijke provincies. Het land zelf werd hernoemd naar Krimsin, zogezegd volgens de ingevingen van de orakels van Baba Yaga, alzo eer gevend aan het volk dat voor hen de stad bewoonde.
De adel bezit werkelijk alles en iedereen, het volk heeft niets. Titels worden overgedragen van vader op zoon (of aangetrouwde zoon, dochters zijn slechts handelswaren bij deze families) en heden zijn nog steeds dezelfde zeven families aan de absolute macht. De tsarenkroon rust heden nog steeds op het hoofd van een Mykosevar.
Kozakken
Een doorn in het oog van de Tsaar, al sinds de kolonisatie, zijn de Kozakken. Van de Kurgan hadden de kolonisten minder last, zij verbleven ver weg in hun bergketens. Kozakken echter namen niet dat hun landen ingepalmd werden door de vreemdelingen en vochten hard terug. Een jarenlange sluipende oorlog die duurde van voor tot ver na de Zwarte Oorlog zorgde ervoor dat zowel Krimsin als Kozakken te zeer door mekaar afgeleid werden om als een bedreiging te gelden voor de andere volkeren van Mythandir. Hieraan kwam echter een einde toen de jongste dochter van de Tsaar, Tanya Mykosevar, brutaal vermoord werd voor het altaar op haar eigen bruiloft door Kozak zelfmoordcommando's. Diegenen die aan de aanslag meewerkten werden diezelfde dag opgeknoopt voor het Winterpaleis, echter een week later verkregen de Kozakken hun eigen vrijstaat aan de voet van het trotse Krimsin: Kozakstan. Deze diende als bufferzone met Ked'Andir en de Zwarte Steppe, waar vreemde wezens zouden rondwaren.
Heden vechten de Kozakken onder de vlag van Krimsin in het offensief tegen Wolfsgarth, aangevoerd door Sergei de Slachter, eerste generaal onder Tsaar Mykosevar.
De Zwarte Steppe
De Zwarte Steppe was het fenomeen dat de Keizerin deed beslissen de Tsaar zijn zin en de Noordelijke Provincieën te geven, angstig om het herhalen van een dergelijk fenomeen. Het was de start van een koude oorlog tussen beide naties. Tijdens de beslissende veldslag temidden van wat nu de Zwarte Steppe is, maar toen vruchtbare bos- en landbouwgronden die de Kozakken bereisden, lieten de Duistermagiërs van Generaal Mykosevar een ware verschrikking los op alle troepen. Geen onderscheid werd gemaakt tussen de eigen troepen en tegenstanders. Allen, wel duizenden strijders, lieten het leven in een chaos van vulkanische erupties, zwarte regen die neerdaalde als bijtend zuur en verstikkende dampen die opstegen uit het diepste der aarde. Toen de spreuk ten einde was bleek alles dood, een fenomeen dat herinnerde aan Ragnarok, of alans de herinnering eraan. Sindsdien ligt de Zwarte Steppe er zwartgeblakerd bij, geen vegetatie of leven siert de dorre grond. Geen bron of rivier kronkelt over haar zwarte oppervlak. En men zegt dat gevaarlijke wezens er rondwaren, reizigers dreigen te worden verslonden of geofferd aan één of andere bloedgod.
Baba Yaga
Grootmoeder Knook, vliegend in een ijzeren ketel met een houten stamper als roer. Haar benen zijn ijzeren poten, haar mond opent zich van deze wereld tot aan de Goulag, de Hel of Onderwereld, alwaar ze zielen verorbert. Ze waart rond in haar huis op kippenpoten, dat immer tussen een hek van schedels staat. Hij die binnen durft gaan zal daar zijn grootste angsten onder ogen moeten zien.
De enige godin die volgens Tsaristisch decreet mag aanbeden worden binnen de grenzen van Krimsin. Zij symboliseert voor dit volk zowel het leven als de dood.
Alles staat dan ook in het teken van Baba Yaga, tot de kleinste rituelen toe in het dagdagelijkse leven. De bevolking is zeer bijgelovig en wordt door de adellijke families opzettelijk dom gehouden. Zij dienen slechts als voorzieners voor het comfort en het voedsel van de adel. Een mensenleven is niets waard, hetgeen zich uit in de doodscultus die gepraktiseerd wordt. Geruchten gaan de ronde over mensenoffers en kannibalisme in dit verre, vreemde land.